Paraiso: Mga Dapat Balikan

"Hon, tapat ako sa'yo. Gusto ko katulong alis lahat sila muna." Isang boses na nangagaling sa ikasampung bahagdan ng muwebles na hagdanan... si Chuniwoo.

*****************************************

Nagsilisan ang mga katulong kagaya ng pakiusap ni Chuniwoo. Unti-unting tumahimik ang lugar at lahat sila ay nagsipag-alisan. "Ano ang ipagtatapat mo Hon?" ang nagtatakang tanong ng inosenteng si Qathy. Tumahimik ang paligid. Nakatingin lang si Chuniwoo sa kawalan. Hindi alam kung paano niya sasabihin ang isang malaking kasalanan na nagawa niya sa asawa niya. Naalala niya ng mismong gabi nakainom siya, ang mismong gabi katumbas ng isang bawal na gamot.

******************************************

"Sino ka?" ang siyang tanging naitanong sa taong umalalay sa kanya. Tiningnan niya ito subalit malabo ang kanyang paningin sa mga panahon iyon. Inalalayan nito ng babae na hindi nakadamit ng puting bestida papunta sa loob ng kubo na pinagpapahingahan ni Chuniwoo. Dahil sa madumi ang itsura ni Chuniwoo nuong mga panahong iyon, nilinisan nito ng babae... pinunasan niya ang mukha nito, sa leeg... at nagdesisyong pati sa kanyang katawan. Unti unti niyang hinubad ang maitim na kamiseta ni Chuniwoo. "Uhhhmmm... ang sakit ng ulo ko." ang wika ni Chuniwoo. Sa mga oras na pinupunasan na ito ng babaeng hanggang sa mga panahon iyon ay hindi pa mamukhaan ni Chuniwoo, ay unti unting bumabalik ang ulirat niya. Namulat si Chuniwoo ng kanyang nakita ang mukha ng babaeng nagpupunas sa kanya. "Ikaw?" ang tanging naitanong ni Chuniwoo sa kanya. "Lourdes?" ang tanong ng amo sa kanya. "Lourdes? Anong ginagawa mo dito?" ang dugtong pa niya. "Pinapahanap po kasi kayo sa akin ni Maam Qathy, kasi kanina pa po daw kayo nawawala. Nakita po kita na walang malay kaya po kita pinupunasan. Sobrang nakainom po ata kayo." ang sagot ng alalay na sa mga sandaling iyon ay pinagmamasdan ang makinis at magandang katawan ng amo. Maputi ito at sobrang kinis; nais ito hawakan ni Lourdes. Kinuha ni Chuniwoo ang kamay ng alalay at pinadampi sa dibdib nito. Hinubad ni Lourdes ang pantalong ng amo kasabay ang saplot na nagtatago sa pagkalalaki nito. Hinalikan ang amo, magsimula sa mga mapupula at maninipis na labi nito. Nakapikit si Chuniwoo na halatang nag-iinit na sa mga oras na iyon dala narin sa kalasingan. Hubad na ang dalawa at sakdalan hanggang langit ang nadaramang kaligayahan pagkatapos ng pakikipagtalik.

*************************************

 

"Ano ang gusto mong sabihin sa akin Hon? Napapansin ko na ilang araw ka nang wala sa sarili. Ano ba ang problema?" ang tanong ni Qathy na mas lalong naguguluhan sa mga pangyayari."Hon, sorry. Hindi ko gusto nanyari. Pero kasalan ako sayo." ang paunang salita ni Chuniwoo. Sa mga sandaling iyon ay hindi marinig ni Qathy ang sinasabi ng asawa. Nakikita niya itong palapit sa kanya pero wala na siyang marinig. Umiikot ang paningin niya at nahihirapan siyang huminga. Bago pa man nakalapit si Chuniwoo sa kanya, bago pa man masabi nito ang nais sabihin ay nahimatay na si Qathy. "Honey! Ano yari sa'yo?" ang tanong ng nag-aalalang asawa. "Tulong kayo akin... tulong kayo amin asawa ko!" ang pagsigaw ni Chuniwoo. Dali dali itong binuhat ng mga lalaking kasambahay ni Chuniwoo at sinakay sa pulang Ford nilang sasakyan papunta sa St. Patrick's  Hospital Medical Center.

 

Mahigit isang oras ang paghihintay ni Chuniwoo sa labas ng nasabing hospital. "Mr. Chuniwoo Min Si?" ang pagtawag ng doktor na galing sa loob ng emergency room."Opo. Ako po asawa Qathy Min Si. Ano problema ng akin asawa?" ang nag-aalalang tanong nito sa doktor. "Congratulations Mr. Min Si. Buntis ang asawa niyo. Tatlong buwan na siyang nagdadalang tao." ang magandang binalita ng doktor sa nag-aalalang asawa ng pasyente niya na sa kasalukuyan at mapayapang natutulog sa loob. "Magiging ama na ako? Magkakaroon na totoong Min Si sa pamilya akin?" ang masayang tanong ni Chuniwoo sa sarili. "Wohooooo!!!! Meron na ako anak tunay!" ang masayang sigaw nito kasabay ang pagtalon at pagindak ng katawan nito. Tumakbo siya patungo sa kinaroroonan ng Janina na nakasandal at natutulog yakap-yakap ang paboritong laruang manika. "Anak, Janina.... Gising ka. Meron balita daddy masaya." ang sabi nito sa anak. Nagising agad si Janina na nakangiti. "Ano po yun daddy?" ang mahinanong tanong ng bata. "Meron ka na kapatid. Magkakaroon ka kapatid, malapit na. Tapos hindi mo na kelangan manika mo si Katie. May aalagaan ka na tunay bata." ang masayang balita ng ama habang nakaupo sabay niyakap ang batang inosente. "Talaga po daddy? Yiheey!!!! Meron ana ako baby sister." ang masayang sagot ni Janina.

 

Bago pa man malaman ng lahat na babae ang dinadala ni Qathy ay naramdaman na ni Chuniwoo at Janina na babae ang laman ng sinapupunan nito. Mahilig mag-ayos si Qathy at mas lalong tumitingkad ang pagiging morena nito. Mas mahilig siyang magpaganda at mamili ng matitingkad na damit kesa nung hindi pa siya nagbubuntis. Mas naging masaya ang paligid ng hacienda at mas maaliwalas pa ito. Bantay na bantay ang asawa kay Qathy sa bawat galaw nito, palibhasa, unang pagdadalang tao ni Qathy. Si Janina naman ay parating nakadikit sa ina. Parating kinakausap at kinakantahan ang hindi pa naisisilang na bata. "Baby girl... paglabas mo ah, ako magbabantay sa'yo. Ako ate Janina mo at maglalaro tayo parati. Babantayan kita parati at ako magtatanggol sa'yo sa mga bad girls." ang wika ni Janina habang nakadikit ang kanang mukha sa tiyan ni Qathy na sa mga panahong iyon ay kapanganakan na niya. "Ang bait bait naman ni ate Janina ko. Ayan baby... may ate ka na mahal na mahal ka at aalagaan ka." ang sagot ni Qathy habang hinahaplos ang tiyan nito.


"Congratulations! It's a baby girl." ang balita ni Dr. Franco sa asawa na 3 oras na naghihintay sa labas ng delivery room. "Oh baby gel!!! Janina.. halika daddy! Baby gel talaga kapatid mo." ang siya naman nitong balita kay Janina na nakahiga sa upuan sa labas ng delivery room. "Talaga daddy? Wow! May kapatid na ako. Hindi ko na kailangan ng manika. May real sister na ako!Yihey!" ang sagot ng bata na parang nabilhan ng bagong laruan.


"Katie... Yun ang gusto ko pangalan ng baby sister ko mommy... daddy. please?" ang pakiusap ni Janina sa mga magulang nang tinanong ito sa gustong ipapangalan ng kapatid. "Katie daw ang gusto niya Hon." ang tanong nito sa asawa habang hinihele ang sanggol. "Sige... gusto ko rin Katie pangalan baby girl natin." ang sagot nito habang nakatingin sa sanggol na nakangiti. Pinabinyagan nila si Katie pagkatapos ng ilang isang buwan at pinangalanan na Katie na pangalan ng dating manika ni Janina.
******************


Sa kabilang dako naman may isang itim na usok na nagbabadya ng malagim na balak sa pamilyang nuon ay kumpleto na. "This is Mr. Tucson... Yes. Yes." and isang boses na nangagaling sa isang kwarto sa City Hall sa Batangas. "Anong ibig mong sabihin na hindi pumirma si Mr. Min Si sa kontrata?" ang tanong nito sa taong nasa kabilang linya. "Kailangan maitago ang mga droga sa kanila... Sila lang ang may kontak tayo at napag-usapan na 'yan. Sumang-ayon na ang intsik sa mga plano natin, bakit bigla siyang umatra?!" ang galit na tanong nito. "Punyeta! Sige, tatawagan ko kayo sa susunod ko pang plano!" ang sabi nito sa kausap sabay baba ng telepono. Nangigigil at nanlilisik ang mga mata nito habang nakatingin sa labas ng gusali. Kinuha nito ang isang piraso ng tabako at sinindihan. "Kung gusto mo ng gaguhan Chuniwoo... pwes bibigyan kita ng gagung laro!" ang sabi nito sa sarili na sa mga panahong iyon ay nanlilisik parin ang mga mata sa galit. " Hello! Jeniffer anak?" ang tanong nito sa kausap sa kabilang linya habang tinatawagan ang kanilang bahay. "Yes daddy...bakit po?" ang tanong ng anak na sa mga sandaling iyon ay nagbabantay sa bunso na si Unica, at nasa   sampung taon na sa mga panahon na 'yon. "Pack all your things and tell call your mom in New York that you are leaving tomorrow. I'll call for your reservations kasama si Tita mo." ang utos ng ama sa anak na sa mga panahon na iyon ay nag-aaral."What's going on Dad?" ang tanong ng anak na walang kamalay malay sa mga pangyayari."Nothing anak. I want you to migrate to New York with your mom" ang malungkot nitong sagot sa anak. "But dad, mom has a family in the US na hindi ba? Ayaw niya sa amin and you were the one who told us that she doesn't love us." ang pangangatwiran ng anak. "Anak, right now you will never understand what's going on and why I am doing this. Just follow what I want. Please?" ang pakiusap ng Mr. Tucson na sa mga panahon din iyon ay nahihirapan sa ginawang desisyon. "Dad..." ang wika pa ng anak na nababaan na din ng telepono. Hindi mawari ni Mr. Tucson kung tama ba ang ginawang desisyon, pero isa lang alam niya. Ang gawin ang pangalawang plano para sa pamilya Min Si. Binuksan niya ang isang wine na nakatago sa drawer nito sa office... tinakpan ng blinds ang malalaki at babasagin nitong bintana sa opisina, nagsindi ulit ng isa pang tabako, at pinindot ang numero sa telepono. "Harold... wala tayong ibang choice. We will do the Plan B." ang utos nito sa pinagkakatiwalaang tauhan. "Sigurado po kayo sir?" ang tanong ng tauhan sa amo na balisa rin sa mga oras na 'yon.
******************


Nagsilisan na ang mga bisita at naiwan ang mga waiter na naghanda para sa catering ni Katie. Nakaakyat narin sa kani-kaniyang kwarto ang pamilya. "Tsong, naligpit na po namin ang mga ginamit sa pagdiriwang at nasa bodega lahat ng mga tauhan at kumakain." ang balita ng isang tauhan sa Hacienda sa isang waiter. "Good job manong. Ngayon ituro mo sa akin kung saan papunta sa kwarto ng mag-asawa at kunin mo na tong sobre na bigay sa'yo ng boss namin. Umalis ka na pagkatapos mong ihatid mga tauhan ko sa bodega. Alam na nila gagawin nila." ang utos nito sa isang katiwala. "Oo sige tsong." ang sagot nito sa lalake. "Oo nga pala, huwag mo akong tatawaging tsong, dahil hindi kita kasama sa trabaho. Harold ang gusto ko itawag mo sa akin." ang paalala nito. "Sorry po." ang sagot ng tauhan. Tinuro ng katiwala kung paano makakapasok ang sa kwarto ng mag-asawa sabay nito ang pag-alis at paghatid nga sampung katao sa kainaroroonan ng iba pang katiwala sa hacienda.


"Oh mga katiwala ng hacienda Min Si... masaya naman ba kayong kumakain diyan?" ang bati ng isang nakasuot ng uniporme ng isang waiter. Nagulat ang mga katiwala sa ginawa ng lalake na kasabay ang siyam pa na kasamahan. Nagtinginan ang mga ito habang kumakain. "Sige lang kain lang kayo ng kain... ubusin niyo lahat ng mga pagkaing iyan, dahil yan na ang huli niyo hapunan. Bwahahhaha!!!! ang tawa ang pangungutya ng lalake. "Anong ibig ninyong sabihin? Hindi dapat nakaalis na kayong mga waiter? Tapos na ang handaan ah?!" ang matapang na sagot ng isang 60 na taon na lalake sa malaking mama. "Lolo, huwag na po kayo sumagot at baka mapasama pa pagkamatay mo ngayong araw na ito.Hahahhahah." ang tawang demonyo ng lalake. Nilabas ng mga ito ang mga nakatagong baril sa likuran nila sabay tutok sa mga katiwalang walang kamalay malay sa mangyayari sa kanila."Itali na ang mga 'yan at kung may sisigaw barilin agad." ang utos ng isa pang lalake na kasamahan ni Harold. Tinali ang mga katiwala pati ang mga bibig nito ay tinakpan ng makakapal na lubid. Sinimulang pinupok ng malalapad na kahoy ang bawat ulo ng isa hanggang sa mawalan ng malay. Babae or lalaki man walang kawala. Matanda or bata, kamatayana ang paroroonan ng bawat isa sa kanila. Ang mga batang babae ay ginahasa muna sa harap ng iba pang katiwala. Sinugatan ang mga braso ng mga ito sabay binuhasan ng kumukulong mantika. Walang nakakarinig sa bawat hingi ng saklolo ng bawat isa. Galit... iyan lang ang kayang gawin ng bawat isa sa kanila. May ibang katiwala na tuluyan ng lumisan dahil sa atake sa puso... ang mga binatang lalake naman ay hinubaran isa-isa, sabay pinaupo sa kumukulong tubig. Lahat sa kanila, walang kawala. Lahat sila namatay na pinapahirapan bago tuluyang sunugin ang bodega.


"Saan kaya ang papunta sa kwarto ng mag-asawa? Ang laking bahay naman nito. Mahihirapan akong tulungan sila, baka mahalata pa ako ng mga kasama ko. Pero kailangan kong iligtas ang mag-asawa at ang anak ko na si Janina." ang wika ni Harold sa isipan niya habang nalilito kung saan uunahin hanapin ang mag-asawa sa malawak at malaking mansyon. Bawat hakbang nito ay katumbas ng isang minuto at sa isang minuto ay katumbas ng pagkasunong ng kalahati ng mansyon. Lumipas ang ilang minuto ay nakita nito si Janina na nakahandusay sa may pinto ng mag-asawa.Sa sobrang kapal ng usok na bumabalot sa bahay ay nahihirapan na ito huminga. Nahiga sa may hagdanan habang pilit na kinakatok ang natutulog na mga magulang. Sa may hagdanan naman, ay hindi mo masyadong mamumukhaan na malaking lalaki na umaakyat. Lumapit ito sa bata... "Anak?" ang siyang nasabi nito habang ang bata naman ay nahihirapan nang huminga. Dali dali itong kumuha ng basang kumot sa kwarto ng bata at binalot sa kanya. "Si Katie po... tulungan ninyo." ang pakiusap ng bata na sa mga oras ding iyon ay nakakahinga na kahit papaano. Kinatok ng malakas ang kwarto ng mag-asawa at sinipa ang pinto. Kasabay nito ang pagbangon ng mag-asawang nagtataka sa mga pangyayari. Nang makita ng ina ng bata ang usok na bumabalot sa buong kwarto, ay dali dali naman ito gumapang at kumuha ng basang kumot.  "Salamat. Sino ka? Saan mo dalhin anak ko." ang tanong ng ama. Hindi makita ng ama ang mukha ng lalaking nakabalot rin sa kumot. "Sir... hindi niyo po ako kilala, pero malaki ang utang na loob ko sa inyo sa pakupkop ninyo sa anak ko. Ako po si Harold ... ang tunay na ama ni Janina. Oras naman na ako ang tumulong sa inyo." ang sagot ng malaking mama. "Ikaw tatay ni..." 

Nakatakas sa malaking sunog si Harold at si Katie na natutulog sa mga braso niyang malalaki. Nakita niya ang pagsabog ng bahay at hindi niya nakita na nakaligtas ni Chuniwoo. Sa kabilang dako naman, ay akap-akap ni Qathy si Janina habang sinisigaw ang pangalan ng asawa. Umiiyak ito at walang tigil sa paghagulgol. Matagal ang lumipas ang gabi at kasing tagal nito ang pagitil ng pagliyab ng malaking apoy sa buong hacienda. Nakatingin lang si Harold sa mag-ina habang hawak hawak ang batang wala paring malay. Na sa gabing iyon, ay mababago ang ikot ng kanyang mundo. At mababago ang kanyang mundong gagalawan. Tumunog ang teleponong hawak hawak ni Harold at biglang napalingon si Qathy sa kinaroroonan ng tunog. Nagtago si Harold sabay tago niya sa hawak hawak na sanggol sa likod ng puno ng manga. Umiyak si Katie ng malakas na wari hinahanap ang braso ng ama. Hindi mapigilan ni Harold ang iyak ng bata at nakita niya na papalapit na si Qathy sa kinaroroonan niya. Tumakbo ito papalayo sa pinagtataguan niya habang umiiyak parin si Katie. "Katie anak!!!Katie... saan ka? Anak ko?!!!" ang sigaw ni Qathy habang tumatakbo sa kinaroroonan ng iyak ng sanggol, subalit huli na ang lahat. Ang naiwan sa kahoy na iyon ay ang lampin ng sanggol na nilayo na sa tunay niyang mga magulang.
**************************************

"Sino 'tong batang to?" ang tanong ni Mr. Tucson kay Harold.

Paraiso: Si Maldie at ang Kanyang Pagbabalik: Ikalawang Yugto

       Malungkot ito at namimiss nito ang kaibigan. "Nasaan na kaya si Maldie? Kamusta na kaya siya?" ang tanong nito sa kanyang isipan.


********************



"Hoy mamang sorbetero, bakit kung makatitig ka sa boobs ko eh, akala mo eh naninigas at nalilibugan sa'yo? Huh? Akala mo naman eh kagwapuhan. Dahil diyan, hindi ko 'to babayaran!" ang bulyaw ng isang babaeng nakashorts at nakaspaghetti sa katirikan ng haring araw ng hapong iyon. Maingay at magulo ang lugar na kinaroroonan niya... halos lahat ng tao nag-aaway... yan ang makikita mo sa lugar kung saan nakatira si Maldie... sa puso ng Tondo. "Ay aba iha, pag nahawakan ko yan, hindi lang titigas yan, magpapasuso ka pa sa sobrang sarap." ang sagot ng mamang nasa limampu't limang taon na, na nagbebenta ng sorbertes. "Ah ganun ah! Eh gagu at bastos ka pala eh.! Mamamatay ka na nga lang eh ang lakas pa ng loob mong mambastos!" ang mura ni Maldie sa matanda. Tumalikod ito na hawak hawak ang sorbetes na hindi pa nababayaran. "Teka lang miss. Yung bayad mo" sabay habol ng matanda habang nakahawak sa puwetan ni Maldie. Sa mga oras 'din 'yon ay namumula na ang tenga nito sa galit at inis sa pambabastos ng matanda. "Ayaw mo talaga ako tigilan ah... Bastos!" sabay tinapon ang hawak na sorbetes sa mukha ng matanda at sabay sipa sa may bayag. "Gusto mo ng bayad? Hala sige, isaksak mo sa baga 'yang apa mo at pambili mo "Alaxan" at matagal tagal pa bago mawala yang sakit sa bayag mo. Gagu ka!" ang hirit pa nito. Nagtitinginan ang mga tao sa paligid niya at madami ang namangha sa lakas ng pagkakasipa nito sa lalaki. "Oh bakit kayo nagtitingan? First time niyo makakita ng babaeng sumisipa? Ha?" ang mataray na tanong nito sa mga nakikiusisa. Lumayo ito sa kinaroroonan at naglakad, kasabay nito ang dahan- dang pagkembot ng kanyang beywang na parang sasali ng Ms. Universe. Maangas ang dating ni Maldie, halatang laking Tondo.



Isang gabing mainit ng madatnan ni Armando si Maldie... namamaypay dahil sa sobrang init ng panahon. Naka black lingerie si Maldie habang nakahiga sa isang queen size na sofa bed. Hinihintay nito ang katipan na si Armando, dahil sabay sila matulog araw- araw. Para kay Armando, isang ispesyal na gabi ito para sa kanilang dalawa. Ipagdiriwang nila ang kanilang pang-apat na anibersaryo bilang magkatipan. Si Armando ay isang constuction worker. Alas otso pa lang ng umaga ay nakakaalis na ito sa kanilang maliit na barong barong at umuuwi ng pasado alas otso ng gabi narin. Mapapansin mo sa katawan ni Armando ang bawat hubog ng kanyang muscles. Nakasando ito ng puti habang hapit na hapit naman ang kanyang sira sirang pantalon ay mapapansin mo ang umbok ng kanyang pwet. Maganda ang hubog ng katawan ni Armando. bago pa man ito naging construction worker ay nakasali na siya sa isang Tagalog na pelikula bilang sexy star. Hindi nagpagpatuloy ni Armando ang pagiging sexy star dahil sa pinatigil ito ni Maldie. Sa Tondo, kilala si Armando ng mga kababaihan bilang si Boy Libog. Malibog daw kasi ito ng kabataan niya. Walang inaayawan, pati bakla man o matrona. Basta inabutan ng libog, dadakmain... walang pakakawalan, basta may mapagpaparausan lamang. Subalit nagbago buhay niya mula nang makilala niya si Maldie.

**************************



"Hi miss... musta na? Ang ganda mo naman. Pwede ka ba tonight?" Yan ang unag hirit ni Armando nuong una niyang kita kay Maldie sa isang tindahan sa labas ng ABS-CBN. Sa mga panahong iyon, nag-aapply si Maldie bilang dancer ng isang noon time show at si Armando naman ay nagshoshooting. Naka black shorts ang dalagita na dati ay kulot pa ang buhok at mahaba. Naka venus cut siya na pantaas at 2 pulgada ang haba ng takong ng sapatos na ito. Mapayat at maganda ang hubong ng katawan ni Maldie. Lumingon ito sa kinaroroonan ng boses ng lalake. Namangha sa kagwapuhan ng lalaki. May pagka moreno ang lalake at malakas ang sex appeal nito. "Ui, infairness, mukha siyang artista sa telenovela. Sosyal." ang sabi ni Maldie sa kanyang isipan. "Oh ano miss, hindi ka nakapagsalita, nagulat ka ba dahil gwapo kausap mo?" ang mayabang na tanong ni Armando sa dalagita. Nagpanting ang mga tenga ng dalaga at nilapitan nito ang lalake. Dahan dahan nito nilapitan ang lalake at habang tinititigan nito sa mata na parang nang-aakit. Dahan dahan hanggang nasa harapan na ito ng lalake. Dinampi ng dalaga gamit ang isang daliri nito ang mukha ng makisig na lalake, dahan-dahang binababa papunta sa mga labi nitong mapula. Binuksan ni Armando ng dahan dahan ang mga labi, hirap huminga, kinakabahan... sa mga panahong iyon, 'yun lang ang alam niyang nararandaman niya... lumalakas ang tibok ng puso nito. Hindi mapakali habang ang mga mata nito ay nakatitig lamang sa mga mata ng dalaga... "Mapang-akit" ang wika ng isipan niya. Hindi tinigilan ni Armando ang binata na sa mga panahong iyon sa bente anyos na. Dahan dahang dinampi at nilaro ni Maldie ang dibdib nito kasabay pababa sa matitigas na kalamnan sa tiyan ng binata. Binaba... dahan dahan, habang nilalapit ni Maldie ang mga labi sa labi ng binata. Ilang segundo pa ang nakakaraan at nakalapat na ang labi ni Maldie sa tenga ng lalaki... "Masarap ba?" ang pabulong na tanong nito. Hindi makapagsalita si Armando, halatang nagugulat sa mga pangyayari. Sa unang pagkakataon, isang babae pa lamang ang nagpatikom ng bibig ng lalake...sa harap pa ng madaming tao. Sa paligid ng dalawang nilalang ay ang mga taong naghihintay lang ng mga susunod na mga kabanata, naghihintay sa susunod na gagawin ng mapanuksong dalaga. "Mayabang ka ha!" sabay sigaw ng dalaga sa lalake habang piniga nito ang kanyang pagkalalaki. "Ahhhhhh!" ang sigaw ni Armando sa mga sandaling iyon. Tinulak ng dalaga ang lalake papalayo sa kanya sabay pag-alis nito sa kinaroroonan. Naiwan ang nakatulalang lalake habang pinagtatawanan ng mga kasama nitong models. "Wala ka pala pare eh. Ahahahah... Oh ano, natulala ka diyan." ang tukso ng bestfriend ni Armando na si Bryan. Lumingon si Armando sa kinaroroonan ni Maldie at nakatitig lang ito sa dalaga. Namamangha siya sa karakter ng dalaga, namamangha siya na sa unang pagkakataon, natahimik siya. "Iyan ang babaeng papakasalan ko." ang wika nito sa kaibigan.

*********************************************



"Hi baby, andito na ako." ang bati ni Armando sa kasintahan na nag-aapply ng lotion sa katawan. "Hi baby... kamusta ang work? Pagod ka ba?" ang sagot ni Maldie sa kasintahan. Lumapit ito, niyakap at hinalikan sa mga labi. Sa tuwing naghahalikan ang dalawa, kasunod na nito ang pakikigpatlik. Tinulak ni Maldie sa kama si Armando. Napangibabaw ito, mabilisang inalis ang sando ng katipan. Hinalikan sa nuo, ilong at sa labi. Matagal ang halikan ng dalawa sa labi, nakahiga lang si Armando at hinahayaang mag drive si Maldie sa gabing iyon. Mainit ang hangin, kasabay nito ang pang-iinit ng nararandaman at katawan ng dalawang magkasintahan. Hinubad ni Armando ang suot ni Maldie sabay paghubad nito ng suot niyang pantalon. Dinilaan ang tenga ng babae na siya namang pag-ungol ng kasintahan. Malakas ang kiliti ni Maldie sa tenga... kaya alam na alam ni Armando kung paano ito laruin... at pasiyahin. Hinalikan ng makisig na lalaki na sa sandaling iyon ay naka boxers lang ang leeg ng babae habang nakahawak ito sa malusog na dibdib ng dalaga. Mas napalakas ang ungol ng babae na halatang nasasarapan sa sandaling iyon at naliligayahan. "Armaandooo...." ang ungol pa ng babae. Nakikita ng lalake ang pagliyad nito sa bawal halik at dila na kanyang ginagawa sa katawan ng kasintahan. Dahan dahan... marahas... madiin... dahan dhan. Wala nang saplot ang magkasintahan habang magkaakap ang dalawa. Napangingibabaw si Armando sa dalaga... nakapasok na ang pagkalalake ni Armando sa pagkababae ni Maldie... Ungol ang maririnig mo sa bawat isa sa kanila sa bawat paghataw ng lalake sa dalaga. "Baby... I love you." ang sabi ng lalake sa dalaga habang patuloy ang pagbibiyahe papunta ng langit. Binilisan... dinadahan dahan... iniikot nito ang pwet niya... dahan dahan... malambot ang katawan ni Armando kaya hindi mahirap sa kanya ang hanapin ang spot ng dalaga gamit lamang ang kanyang matigas at malaking pagkalalaki. "Uhhhhhhhhhhhhhhhhhh!" sabay ang ungol ng dalawang magkasintahan matapos nilang sabay na marating ang langit.



Magkaakap ang dalawa ng wala paring saplot sa mga sandaling iyon. Nagyoyosi si Maldie habang nakahiga. Si Armando naman ay malalim ang iniisip. "Ano ba iniisip mo baby?" ang tanong ni Maldie sa kasintahan habang binubuga ang usok na nangaling sa kanyang labi. Tumayo si Armando, sinuot ang boxers nito at may kiuha sa kanyang pantalon. Binuksan ang CD player kasabay ang pagpapatugtog ng favorite song nila na "Wonderful Tonight" ni Eric Clapton. Sumasayaw sayaw si Armando na parang call boy sa isang bar na parang tinutukso si Maldie. "Ano 'yang ginagawa mo?" ang tanong ni Maldie habang natatawa sa kasintahan. Hindi sumagot ang lalake at patuloy na sinasayawan si Maldie. Lumapit ito sa kama ay lumuhod... sabay kuha ng isang piraso ng rosas na nakatago sa ilalim ng kama. Nilagay sa bibig sabay gapang nito sa kinahihigaan ng mahal niyang kasintahan. Habang pinapatugtog ang kanta nila, lumapit ito sa dalaga at ibinigay ang bulaklak. "Baby, wala akong ibang maiibigay sa'yo sa panahong ito kung hindi ang pagmamahal ko sa'yo. Alam ko na hindi nanaiisin na tumira sa ganitong klase ng lugar, pero kung magtitiis muna tayo, kaya natin umalis dito. Kaya kitang alisin sa kinalalagyan mo. Magtatrabaho ako ng doble para sa'yo. Mahal na mahal kita, at sa panahon na ito, isa lang ang alam ko. Minahal kita nuong una pa lang kitang makita. At sinabi ko sa sarili ko na ikaw lang ang babaeng pakakasalan ko. Ikaw lang." ang wika ni Armando sa kasintahan. Sa mga sandaling iyon ay makikita mo sa muka ng dalaga ang pagkabigla. Hindi niya alam ang plano ng lalake at kung ano ang ibig sabihin nito, pero kinakabahan siya. Binuksan ni Armando ang maliit na box, kinuha ang laman nito sabay inabot sa kasintahan. "Happy 4th anniversary baby... and will you marry me?" ang bati at alok ng kasintahan ni Maldie na sa mga oras na iyon ay naluluha na. Pinagmasdan ni Maldie ang mukha ng katipan... nararandaman nito na mahal na mahal siya ni Armando at mahal na mahal din niya ito. "Oo" ang sagot ni Maldie sa katipan sabay sinuot ang mumurahing diamond ring. Inakap agad ni Armando ang kasintahan sa sobrang ligaya na nararandaman niya. Para sa kanya, iyon ang pinakamasayang gabi at anniversary na kasama niya si Maldie.



Malamig ang simoy ng hangin ng umagang iyon. Excited na gumising ng maaga si Armando. Ipagluluto niya ng ispesyal ang mahal na, na ilang buwan nalang ay magiging asawa na niya, si Maldie. "Good morning baby." ang bati ng ni Armando sa kasintahan. Nang wala siyang marandamang katawan ni Maldie na dapat ay yayakapin niya, ay nagising ito at nabigla. Wala na sa kama si Maldie na hindi niya inaasahan dahil parating si Maldie ang nahuhuling gumising. Inikot ni Armando ang buong bahay pero wala siyang makita kung hindi ang nakakalat na gamit. Binuksan ang lalagyan ng mga damit nila at gumuho ang mundo niya ng makita niyang wala na ang mga damit ng kasintahan. "Maldie!!!!"



"Kung hindi mo kayang ialis sa lugar na ito,ay hindi kita kaya pang mahalin pa Armando. Hindi ko kayang tanggapin ang alok mo. Hindi ko pinagarap na maging mahirap at tumira sa basurang lugar na ito." ang nasabi ng isip ni Maldie habang tinititigan ang singsing na ibinigay sa kanya. Ayaw niya masaktan si Armando na nakikita niya kaya tinaggap niya ang alok nito nuong gabing iyon. Habang tinitignan ni Maldie ang singsing ay may nakita siya na nahulog na diyaryo sa harapan niya habang nakatayo siya sa bus station. "Janina Baral: Ang Bagong Tagapagmana ng Punta Fuego." iyong ang headline na nabasa niya sa napulot na diyaryo. "Janina Baral. Bongga! Ang kaibigan kong tatanga tanga ngayon ay mayaman na! Bongga! Ahahahhahaha. At infairness, gwapo ang jowa niya!Bwahahahha!" ang wika ni Maldie sa sarili habang tumatawang mag-isa.

Paraiso: Si Maldie at ang Kanyang Pagbabalik

 "Hindi ko alam Katie, pero dati rati naman, ako yung nagtatanggol sa mga kaibigan ko. Alam mo ba, may bestfriend ako dati nung bata pa ako, si Maldie." ang kwento ni Janina kay Katie habang nakikipagkwentuhan sa lunchbreak nilang dalawa. Naalala ni Janina ang kababata na si Maldie na lumawas papuntang Manila sampung taon na ang nakakaraan kasama ang buong pamilya nito. May sinabi si Maldie sa kanya na dahilan ng pag-alis nito sa Batangas pero hindi na nito maalala.
**********************

"Nognog si Maldie si Maldie!!! Bwahahahha!!! May nunal si Maldie sa muka!!!! Nognog na may nunal pa!!!" yan ang maririnig mong kantyaw ng mga bata sa elementarya kay Maldie nung nag-aaral pa ito sa ikalawang baitang. "Huhuhuhu... Bakit niyo naman ako inaaway na wala naman ako ginagawang masama sa inyo. Nananahimik lang naman ako dito ah." ang sagot ni Maldie na naiiyak pa dahil sa inis sa sobrang panlalait ng mga kamag-aral nito. "Hoy kayong mga bata na mababaho kayo, bakit niyo na naman iniinis si Maldie ha? Bakit niyo na naman pinapakialaman ang nananahimik niyang buhay?!!" ang wika ng isang batang malusog at matangkad na para sa isang mag-aaral sa ikalawang baitang, si Janina. "Oy kalbong walang ngipin... Bakit mo na naman sinimulan ang pang-bubully sa kaibigan ko?!!! Bakit may ngipin ka na ba?!! Ha?!!" ang matapang na sugod ni Janina sa balugang nang-aaway kay Maldie. "Hoy batang batugan! Mag-sorry ka sa kaibigan ko! Bilis!" ang dagdag pa nito. Walang magawa ang batang lalaki kung hindi ang humingi ng patawad kay Maldie. "Sorry Maldie. Hindi na mauulit." ang wika nito na halatang napahiya sa ginawa. "Teka teka lang... hindi pa tapos. Ano ang gagawin mo na pinag-usapan natin kung mahuhuli kitang inaaway si Maldie?" ang tanong ni Janina na sa mga sandaling iyon ay sigang siga sa kanyang kinalalagyan. "Ang kakanta ako para sarili ko." ang sagot ng bata. Sa mga panahong 'din iyon ay maririnig mo sa kanyang boses ang hiyang nararandaman at sa kanyang mga mata, makikita mo ang mga luha na handa ng bumuhos. "Ako si Hector...hu-hu-hu....Baluga ako...na-na-na...Baluga ako! Wala akong ipin... baluga pa ako! na-na.hu-hu." Ang kanta ni Hector sa sarili habang naiiyak-iyak na. Sabay nito ang pagtakbo sa loob ng silid aralan. "Oh ano pa ginagawa niyo? Bakit pa kayo nakatingin dito? Ang babata niyo pa eh, ang chichismosa niyo na!" ang bulyaw ni Janina sa mga kamag-aral na nakiki-usisa. Dahan dahang nagsi-alisan ang mga bata at pumasok na kanya-kanyang silid aralan.

"Thank you bestfriend... pinagtanggol mo na naman ako." ang wika ni Maldie sa kaibigan sabay yakap nito ng mahigpit sa kanya. Naiiyak pa si Maldie habang niyayakap nito ang kaibigan. "Bakit kaya siya bad sa akin. Ang bait ko naman sa kanya." sabay bulong pa nito kay Janina. "Ganun daw talaga bestfriend 'pag may gusto sayo yung lalaki. Narinig ko sa kapitbahay namin." ang pabiro nitong bulong kay Maldie. Tumawa ang dalawa sa mga sinabi nila sa isa't isa at naupo sa ilalim ng puno ng Mangga. Nakahiga si Maldi sa paanan ni Janina habang si Janina naman ay nakasandal sa puno ng Mangga.  "Ano ang pangarap mo Maldie? ang tanong ni Janina sa kanya. "Gusto ko paglaki ko... gusto ko matanggal ang nunal ko sa mukha, tapos mag-aasawa ako ng mayaman at gwapong lalaki para maging masagana ang buhay ko." ang sagot ni Maldie na nakangiti pa. Makikita mo sa kanyang mga mata habang nakatingin sa mga ulap na may pinangagalingan ang kanyang sinabi. Buo ang luob niya na gawin ang mga pinapangarap nito. "Ikaw naman Janina?" ang tanong nito sa kaibigan na nakatingin lang sa kanya. "Ako? Nais ko sanang makatapos man lang ng pag-aaral pagkatapos, titira kami sa maayos-ayos na bahay ni Nanay. Alam ko nahihirapan na siya simula nung mawala si Tatay. Naging mahirap buhay niya at naging pabigat pa ako." ang wika ni Janina... Napapabuntong hininga nalang ang bata habang nangangarap.
************************************\

"Nakakatawa ka naman pala nung bata ka pa. Ang siga siga mo pala Janina. Hehehehe. Isipin mo yun, ikaw yung pinakamatapang na bata sa school niyo dati." ang pabirong sabi ni Katie sa kaibigan. "Aba'y oo. At saka walang gumagalaw o 'di kayay nangungutya sa akin 'nun. Takot lang nila. Hahahaha." ang sagot ni Janina sa nakatingin na kaibigan na si Katie. Nakapalumbaba si Katie habang pinagmamasdan ang kaibigan. Bibong bibo ito sa pagkukwento at halatang namimiss nito ang kaibigan. Natahimik si Janina ng may isang tanong ito na hindi nito inaasahan. "Bakit kayo nagkahiwalay?".
***********************************

"Bestfriend... Aalis na kami. Si mama kasi, sabi niya kailangan na namin umalis dito sa Batangas para magkapera. Si papa madedestino na sa Manila sa trabaho niya." ang paalam ni Maldie sa matalik na kaibigan. Hindi inaasahan ni Janina ang araw na iyon. Akala niya na lalaki silang dalawa ng sabay, subalit lingid sa kaalaman ng dalawa na mangyayari ito bago pa man matapos ang ikalawang bahagdan. "Maldie... mamimiss kita. Pwede ka naman tumira sa amin nila nanay, kahit baro-baro lang yun, magkakasya naman tayo 'dun." ang pakiusap ng batang naluluha na sa lungkot. "Huwag ka na nga umiyak at nalulungkot din ako... Nakakainis ka naman." ang sagot ng kaibigan na sa mga sandaling iyon ay bumuhos na ang mga luha. Walang nagsalita... walang nagkibuan. Parehong lungkot at paghihinayang ang nararandaman ng dalawa. Malamig ang simoy ng hangin, mapagmamasdan mo ang luntian na mga damo at mga ibong lumilipad sa kalangitan na maaliwalas. Sa bawat sulok ng paaralan ay may mga punong may nakasabit na parol. Nung nakaraang taon, magkasama sila Janina at Maldie sa pamamasko. Sabay sila kumakatok sa bawat tahanan na nadadaanan. Sabay tumatakbo kapag napapagalitan. Iyan sila Janina at Maldie, halos magkapatid na ang turing ng bawat isa.

Simula ng mawalan si Janina ng kapatid pagkatapos ng sunog sa hacienda, ay nangulila na ito sa kapatid. Wala na itong kinakausap at nilalaro hindi gaya ng nung nabubuhay pa ang kapatid na si Katie. Kaya nuong nakilala niya si Maldie simula ng unang baitang, hindi nito pinalampas ang pagkakataon na kilalanin. "Naalala mo pa ba nung nasa unang baitang pa tayo, nung pinagalita ako ni Maam Chuleng? Hindi ba nilagyan ko bubog yung upuan niya, at siya naman sigaw nito ng malakas dahil sa sakit?" ang tanong ni Janina pagkatapos ng matagal na katahimikan."At pagkatapos nun, hindi siya nakapasok ng isang linggo, na ang pumalit naman ay si Mr. Rowland na ang gwapo gwapo." ang wika ni pa ni Maldie. "Oo, si Mr. Rowland na may anak na cute cute na si Oliver na nag-aaral sa isang private school?" ang dugtong ni Janina. Sabay nagtawanan ang dalawa at halos maiyak-iyak na sa sobrang saya. Tumahimik ulit ang paligid na nagbabadya ng pagpapaalamanan. Hindi nagyakapan ang dalawa... naunang humakbang si Maldie patungo sa ibang direksyon. Nakatalikod ang dalawa sa isat-isa habang may huling sinabi si Maldie. "Wala nang magtatanggol sa akin. Babalikan kita dito Janina. Naiinis ako sa'yo dahil mahal na mahal ka ng lahat ng tao, pati nanay at tatay ko. Pero okay lang yun... mabait at maganda ka naman kasing tunay. Pero babalik ako dito na maganda na, at mamahalin din ako ng mga tao." bago pa man nawika ni Maldie ang mga ito, ay tumakbo na si Janina palayo at unti-unting bumubuhos ang mga luha nito. Kasabay ng ihip ng malamig na hangin ang pagbuhos nga mga luha ng bata. "Parati nalang ako iniiwan. Parati nalang. Una, si daddy... pangalawa si Katie, ngayon naman si Maldie? Bakit ba ako iniiwan ng mga taong mahal ko." ang natanong ng bata habang tumatakbo at umiiyak sa kawalan.
***************************

"Nakakalungkot naman pala ang kwento mo. Pero alam mo Janina, magkikita din kayo ni Maldie pagdating ng panahon. Alam ko namimiss ka rin niya." ang payo  ni Katie sa kaibigan. Nakatingin si Janina sa puno ng Mangga habang inaalala ang kabataan nila ni Maldie. Malungkot ito at namimiss nito ang kaibigan. "Nasaan na kaya si Maldie? Kamusta na kaya siya?" ang tanong nito sa kanyang isipan.

Paraiso: May Magbabalik

Ang kinaabangan ng lahat ang pagdating ni Maldie sa buhay ni pagkatapos ng mahabang panahon. Sa yugto ng kwento kung kailan dadating si Maldie, ay madaming katanungan ang masasagot, at madaming buhay ang masisira.

Si Maldie na lumisan sa Batangas nuong bata pa at tumira sa Maynila kasama ang mga magulang ay biglang bumalik sa Batangas ng nalaman na mayaman na ang dating kababata. Sino si Armando at paano niya babaguhin ang nakatadhana sa kanila ni Maldie?

Abangan...

Paraiso: Ang Katauhan ni Katie

"Gusto ko maging mabait ka kay Janina. Madami na akong nagawang kasalanan sa mundo at hindi na ako magtatagal. Anak. Mangako ka na kahit anong mangyari, magiging mabuti kang kaibigan kay Janina." ang pakisuap ng ama ni Katie. Mahina na ang katawan nito suballit hindi ito lingid sa kaalaman ng mga mamamayan. Ang alam ng mga tao ay nagpapagaling lang sa katatapos na operasyon sa atay sa nakakaraang dalawang buwan. "Daddy, hindi ko po alam ang gusto ninyong mangyari. Nakikita ko po si Janina sa sa school pero hindi naman po kami close, at wala naman akong close friends sa school." ang tanong ni Katie sa ama. Sa mga sandaling iyon, makikita mo sa kanyang mga mukha ang isang palaisipan kung bakit biglang hinihiling ng ama na maging mabait siya kay Janina. "Katie, simula ng pinaalis ko ang nanay at mga kapatid mo sa Pilipinas labin limang taon na ang nakakaraan, ikaw nalang ang naging pamilya ko. Lumaki kasama ako at sa tuwing nakikita kita, ay parang dinudurog ang puso ko sa mga pagkakamaling nagawa ko nuon." ang sagot ng nanghihinang ama. "Daddy, hindi ko po maintindihan. Anong pagkakamali ang sinasabi niyo?" ang naitanong ni Katie sa ama.

Sa mga sandaling iyon, hindi masagot ng ama ni Katie ang katanungan ng anak. Nais man nitong sagutin ang tanong na 'yun, pero may pumipigil sa kanya. Ang takot na iwan siya ng anak 'pag nalaman nito ang katotohanan sa kanyang pagkatao. Mulat lang ang mga mata ng ama ni Katie. Pero dahil sa tumatanda na at may karandaman pa, dahil sa kasingkitan, ay parang nakapikit na ito.  Nakanganga ang bibig nito na nagpapahiwatig ng malungkot na paroroonan... ang kamatayan.
********************************

Labinlimang taon ang nakakaraan ng igapos at ikulong sa isang malaking bodega sa isang hacienda ang mga katulong at magsasaka. Iyon ang gabi kung saan mapapatupad na ang pinaplano ng isang lalaki na sakim sa kapangyarihan."Siguraduhin niyo na masunog lahat ng parte ng hasyenda. Nakaplano na lahat ng ito at dapat walang maiiwan sa mga taong nakakulong dahil nakita na nila tayo. Unahin ninyo yung bodega saka niyo ihuli ang malaking mansyon." ang wika na naggaling sa isang boses ng lalaki. Sa mga oras na iyon, naka park ang maitim na kotse sa hindi kalayuang lugar mula sa mansyon. Nanlilisik ang mga mata sa galit. "Opo sir." ang sagot ng isa sa mga tauhan nito.

Wala pang kalahating oras ang nakakaraan ay makikita mo sa hindi kalayuan ang naglliyab na bodega sa hacienda. Bagama't malayo ito sa bayan, hindi ito mapapansin ng mga tao. Nais man sumigaw ng mga tao na nakakulong at sa mga oras din 'yon ay nasusunog na, ay hindi nila magawa. Nakatali ang isang malaking lubid sa mga bibig nito at nakagapos ang mga paa at kamay sa isang malaking bato. Nakakalahati na ang sunog sa hacienda at ang huling susunogin ay ang malaking mansyon. Nakapaligid lahat ng tao sa mansyon maliban sa likuran nito na wala nang dadaanan. Sa loob ng mansyon ay mahimbing ang pagkakatulog ng isang pamilya. Ang mag-asawa ay nakahiga sa isang malaking kwarto at ang magkapatid na babae ay isa kabilang kwarto naman. Isang apat na taong babae at isang sanggol na apat na buwan pa lang ang tanda.

"Ihagis niyo na ang lampara sa sa bawat sulok ng bahay. Bawal magpaputok. Ngayon na!" ang utos ng isang tauhan. Itinapon nito ang mga lampara at nagsimulang bumalot ang usok at apoy sa loob ng mansyon."Mommy!!!! Daddy!!!" ang sigaw ng batang panganay. Kumatok ito ng malakas sa kwarto ng mga magulang subalit hindi ito marinig. "Mommy!!! Nasusunog po ang bahay!" ang isa pang sigaw nito. Sa sobrang kapal ng usok na bumabalot sa bahay ay nahihirapan na ito huminga. Nahiga sa may hagdanan habang pilit na kinakatok ang natutulog na mga magulang. Sa may hagdanan naman, ay hindi mo masyadong mamumukhaan na malaking lalaki na umaakyat. Lumapit ito sa bata... "Anak?" ang siyang nasabi nito habang ang bata naman ay nahihirapan nang huminga. Dali dali itong kumuha ng basang kumot sa kwarto ng bata at binalot sa kanya. "Si Katie po... tulungan ninyo." ang pakiusap ng bata na sa mga oras ding iyon ay nakakahinga na kahit papaano. Kinatok ng malakas ang kwarto ng mag-asawa at sinipa ang pinto. Kasabay nito ang pagbangon ng mag-asawang nagtataka sa mga pangyayari. Nang makita ng ina ng bata ang usok na bumabalot sa buong kwarto, ay dali dali naman ito gumapang at kumuha ng basang kumot. Ang tatay naman ng bata ay hindi makakibo sa nakitang usok at apoy na sa mga oras na iyon ay malapit na sa kinaroroonan nila. Nakita ng ina ang lalaking nagbukas ng pinto na siya namang umalis at pumasok sa kabilang kwarto. Mainit at mabilis ang pagkalat ng apoy sa mansyon sa mga sandaling iyon. "Anak, si Katie... nasaan na?" ang tanong ng nanay nito. "Mommy...hi-hindi ko po alam.Hindi ko-ko po a-abot ang duyan niya." ang sagot ng bata na nahihirapan na huminga. Bumalik sa katinuan ang tatay nito at saka naisip na nasusunog na pala ang bahay nila.

Dahil sa takot at pagmamadali, kinalong nito ang anak na nangingig na sa takot na nakahandusay parin sa labas ng pinto. Binigay itosa asawa at sabay inalalayan papunta sa isa pang maliit na kwarto, mismo sa loob ng kanilang kwarto, ang secret room. Pinagawa ito para makatakas sila kung may mga pangyayaring tulad nito. "Si Katie? Paano na si Katie?.... ang tanong na umiiyak na asawa. "Unahin niyo sarili niyo. Ako balik loob tapos sunod kami Katie sa inyo. Dahan dahan kayo paslide pababa. Wala kita sa inyo pagdating baba. Wala daanan dun kung hindi dito galing tao." ang sagot ng asawa. Niyakap nito ng mahigpit ang dalawa at sabay tinulak paloob. Sa mga sandaling iyon, ay makikita mo ang kumakapal pa na usok. Hindi alam ng ama ang gagawin niya subalit isa lang ang nasa isip nito. Ang kunin ang kapapanganak na anak nito.

Dali dali nitong binasa ang makapal na comforter sabay tumakbo sa papunta sa kwarto ng sanggol. Habang tumatakbo ito ay naalala niya na ang pagkapanganak nito kung saan ay anduon siya sa tabi ng asawa. Si Katie na pinakahihintay nilang anak matapos ang mahabang panahon. "Katie... anak!" ang sigaw nito ng papasok na siya sa kwarto ng batang pinakamamahal niya. Habang ito ay papasok sa loob ng kwarto para puntahan ang kinaroroonan ng iyak, ay nakita niya ang isang lalaking kalong kalong ang bata. Dahan dahan itong lumapit at kinausap. "Salamat. Sino ka? Saan mo dalhin anak ko." ang tanong ng ama. Hindi makita ng ama ang mukha ng lalaking nakabalot rin sa kumot. "Sir... hindi niyo po ako kilala, pero malaki ang utang na loob ko sa inyo sa pakupkop ninyo sa anak ko. Oras naman na ako ang tumulong sa inyo." ang sagot ng malaking mama. "Ikaw tatay ni..." ang nais sanang sabihin ng ama... subalit naputol ito ng may bumagsak na kahoy na nasusunog sa likod ng mama. Dali dali nitong hinablot ang kamay ng mama sabay pinauna papunta sa kwarto ng mag-asawa para makatakas. Madali itong nakapunta sa kwarto nila at pinauna ang ang mama at si Katie na makapasok sa secret room.  Ng mga panahong iyon, halos sunog na ang buong mansyon. Pinagplanuhan ng matagal ang pagsunog sa mansyon. Lahat ng kalan binuksan sa loob at may kasabwat na mangagawa para maipatupad nito na siyang nagkalat ng gasolina sa loob ng bahay habang natutulog na ang pamilya.

"Sige una na kayo... dahan dahan at higpit paghawak anak ko. Malaki utang loob ko sa'yo.  Ito ilagay mo sa leeg anak ko, galing 'yan mga magulang ko China. Swerte daw yan." ang pabiro pang pakiusap ng ama. Nauna pababa ang lalaki at si Katie. Nang papasok na sa loob ang ama... ay huli na ang lahat. Nakaharang na ang apoy na unang kumalat sa harap nito, bago pa man ito nakapasok.
*********************

"Daddy, ano po ba ang iniisip ninyo?" ang tanong ni Katie sa ama. "Wala anak. Namimiss ko lang mga kapatid mo na hindi mo pa nakikita." ang sagot ng ama sa nagtatakang anak. Hindi na kumibo si Katie pero nakikita niya na may gumagambala sa isipan ng ama. Kung ano man iyon ay hindi niya alam. Ang ama naman nito ay pilit parin na isipin ang nakaraan. Ang panahon na labinlimang taon na ang nakakaraan. Ang panahon kung kailan binigay sa kanya sa Katie ng isa sa mga tauhan nito. Ang panahon na kung kailan, malaki ang nagawa niyang kasalanan. Ang panahon na nagpabago ng ikot ng mundo niya at buhay ng pamilyang sinira niya.

"Daddy we're home!" ang maririnig mo sa isang dalagita na kabubukas pa lang ng pinto. "Anak!" ang siyang wika ng amang naghihingalo na sa mga oras na iyon. Si Katie sa sandaling iyon ay hindi alam ang tunay na nararandaman. Nais niyang marandaman ang lukso ng dugo, pero pilit itong nilalayo ng puso niya. Nakikita rin niya na iba ang mukha ng kapatid na lumapit at yumakap sa ama. Iba din ang trato sa kanya ng babaeng ni ang pagtingin sa kanya ay hindi nito magawa.


Itutuloy.....

Paraiso: Ang Pagbabago

so

            “Janina!!! Bakit wala pang handang pagkain ngayon? Hindi ba sinabi ko sa’yo na magluto ka ng ulam pagkatapos mo ayusin lahat ng mga nilabhan ko?!” Ito ang maririnig mo sa sulok ng isang talipapa sa Batangas. Mag-aalas siyete ng umaga ng mga oras na iyon at maririnig mo ang ingay sa kalsada at ng mga taong namimili ng isa at gulay sa may talipapa. Lumipas na ang ilang taon at dalaga na si Janina. Madami ang nangyari sa mga taon na lumipas. Ang dati na nakatira sa mansyon na si Qathy at Janina ay ngayon nakatira na sa isang squatter area sa nasabing bayan. Ang dating muwebles na hagdanan ngayon ay gawa sa isang sira-sira na kahoy. Iisang palapag lamang ang bahay nila Qathy at Janina, katabi nito ang isang tumbok na basura kung saan dito iniipon ang mga basura ng mga nagtitinda sa talipapa. Ang dating mamahaling damit na suot suot ni Qathy ngayon ay isang maituturing na basahan. Si Janina, sa sariling sikap ay kasalukyang nag-aaral ng Tourism sa kolehiyo sa Unibersidad ng Batngas. Scholar siya dito kasabay ng kanyang pag-aaral ay ang pagiging student assistant sa isang canteen sa nasabing paaralan. “Nay, pasensya nap o at tinapos ko lang ang assignment ko sa school.” Ang sagot na nangingig na si Janina. “At bakit ka sumasagot? Ha?!! Punyetang buhay naman ito oh! Sino ba may sabi na mag-arala ka? Hindi ba sabi ko sa’yo na pagsilbihan mo lang ako? Tapos ngayon sasagutin mo pa ako?!!! De Pota ka palang bata ka eh!” ang bulyaw ni Qathy kay Janina. Sabay nito ang pagsabunot ng mahabang buhok ni dalaga. Sinampal sa kaliwa at kanang mukha sabay tulak nito sa may kusina. “Ayan, sasagot ka pa? Wala akong pakialam sa katwiran mo! Magluto ka at hugasan mo yung mga pinggan! Punyetang buhay ‘to!” ang dagdag ni Qathy.

            Si Janina, sa mga panahong iyon ay walang magawa. Naiisin man niyang umiyak ay baka mas lalo pa siyang saktan ng nakalakihang nanay. Siya ang sinisisi nito sa mga nangyari sa buhay nila. Dahil nga sa nasaksihan ang mga pangyayari nuong bata pa siya na siyang nagpabago sa ikot ng mundo nila, wala itong magawa kung hindi sanayin ang bawat sakit ng sipa, sabunot at sampal ng ina. “Opo ‘nay… Pasensya na po. Hindi nap o mauulit.” Ang siyang nasagot sa ina. Dahan dahang hinugasan ang mga plato at baso na nakatambak sa kusina na pinagamitan ng mga kaibigan ng kanyang nanay na mga sugarol ng nakaraang gabi. Ang dating paghahardin na pinagkakaabalahan ni Qathy ngayon ay pagsusugal na. Dito siya kumikita ng dalawang daan sa isang araw na tama lang na pangkain at pambayad ng utang. Matapos hugasan ni Janina ang pinagamitan, ay nagsaing ito. Sa umaga, dalawang baso ng bigas ang niluluto ng dalaga na umaabot pa hanggang hapon. Kung iisipin, tama lang para sa ina ang pagkain. Kaya minsan, hindi na kumakain si Janina bago pumasok. Si Katie nalang ang nagdadala ng pagkain sa kanya pagkapasok. Habang hinintay ni Janina maluto ang sinaing kanin, sa labas naman ito nagpriprito ng galungong kung saan pinagtitiisan ang sira-sirang dirty kitchen. Inayos ang pagkain sa hapag kainan na dati gawa si Narra na ngayon ay gawa nalang lamang sa nabubulok na malapad na kahoy. Naligo at nag-ayos papuntang paraalan. Late na si Janina ng isang oras at bibiyahe pa ito ng kalahating oras. “Oh bakit sunog ‘yung isda? Hindi ka ba sanay magluto?! Ilang beses na sinabi ko sa’yo na ayaw ko ng ganitong luto!” ang siyang sigaw ng nanay san aka-uniform nang dalaga. Hinawakan ni Qathy ang platong gawa sa mumurahing plastic at inangat papunta sa mukha ng anak. “Tingnan mo! Hindi ba sunog ‘yan? Pota ka!” ang sigaw at pagalit na tanong ni Qathy. Hindi na sumagot ang nanginginig na dalaga na makikita mo sa kanyang mga mata na kahit anong oras ay tutulo na ang mga luha. “Ito! Kainin mo!” ang isa pang bulyaw ng nanay sabay tapon nito sa mukha ng dalaga. Ang mga mantika ay gumapang papunta sa mapunti at nag-iisang damit ni Janina. Nakatayo lamang ito at hinihintay na umalis ang ina. “Umalis ka na at baka magkasala pa ako sa’yo! Diyos ko, kalian matutoto ang batang ito!!! Ang sabi ng ina sabay paghawak ng dalawang kamay sa ulo.

            Tumatakbo si Janina papunta sa canteen. Siguradong mapapagalitan na naman ito ng professor niya na nagmamanage ng canteen dahil late na naman sa pagpasok. Dala dala nito ang isang plastik na mga rosas na galing sa kapitbahay niya. Nagbebenta ng rosas si Janina araw-araw at nilalagay nito sa canteen. Kahit papaano, kumikita ito ng limang piso sa bawat bulaklak na naibebenta, minsan pa, pag minamalas, ay dala dala parin nito pauwi na lanta na. Kaya kung minsan, makikita mo si Janina nag naglalako ng bulaklak sa may plaza pagkatapos ng klase niya. Papasok na siya sa gate ng Unibersidad ng mahulog ang bitbit nitong bulaklak. “No, I’ll take care of that.” Ang sabi ng isang boses ng lalake na nasa likuran ni Janina. Lumingon ito at nabigla sa nakita niya. Hindi ito pinansin ni Janina at nagpatuloy sa pagpulot ng mga rosas na mga panahong iyon ay takot na sa maaring sabihin ng professor niya. Dali dali itong nilagay sa plastic at inabot ng lalaki ang isang piraso ng rosas at sabay pagpapakilala, “By the way, I’m….” hindi pa man ito tapos sa pagpapakilala ay tumakbo na si Janina. Naiwan ang lalaki na nakahawak sa batok nito na napangiti na lamang sa nangyari. Sa panahong ‘yon, hawak hawak parin niya ang rosas na hindi na nakuha pa ni Janina.

              “Late ka na naman! Haay nako Janina, ilang beses ka na nalilate? Huwag mo sasabihin sa akin na inalagaan mo na naman ‘yang nanay mo? Diyos ko, pwede ba, matatagnggalan ka ng trabaho dito kung parati ka nalang late. Hindi ka na talaga natutoto. Pag ikaw na late pa, tatandaan mo ‘yan, hindi na kita pwede ba ipagtanggol sa Regristrar. Haay nako! Isa kang sakit ng ulo! Pasalamat ka at mabait ka at matalino, kung hindi madami na ang nakakuha sa posisyon mo!”Iyan ang naririnig ni Janina sa professor sa tuwing nahuhuli ito sa pagpasok. Si Professor Bayle ay 27 na taon pa lamang pero kahit kalian ay hindi pa nagka boyfriend. Marahil, nakikita niya sarili niya na tatanda siyang dalaga. Maliit lamang ito pero ang laki laki ng boses na aabot pa sa kabilang barangay. Nagtuturo ito ng Psychology pero dahil sa maraming nasusungitan na mag-aaral ay nilagay ito sa Library. “Sorry po maam. Kasi yung nanay ko kasi… kailangan ko alagaan. Lumalala nap o kasi sakit niya. Hindi ko naman po nais…” ang sasagot pa lang na si Janina ay biglang naputol. “Sorry maam, it’s my fault. Nabangga ko kasi sa may gate si… Yung babaeng maganda.” Ang sagot ng isang lalaki sa likod ni Janina. Lumingon ito sa likuran niya at nakita na naman niya ang lalaki na nakabangga sa kanya nuong papasok siya sa gate. “Ikaw?” ang tanong ni Janina sa sarili

.

Ang Simula: Ikalawang Yugto

Ang Simula: Ikalawang Yugto

"Lourdes, anong nangyayari sa'yo?" ang siyang nasigaw ni Qathy. Hinahabol ng hininga si Chuniwoo na agad tumakbo nang marinig ang sigaw ng asawa. "Anong yari kay Lourdes?" ang agad niyang tanong. Makikita mo sa paligid ang mga tao. May nagtaka, may nagulat, at may nakikiusyoso lang. "Sige po, pwede po muna lumbas sa kusina ang mga tao? Kailangan ni Lourdes ng preskong hangin". ang pakiusap ni Qathy sa mga tao. Lumisan ang mga taong nakikibalita sa nangyari at naiwan ang mag-asawa.

"Lourdes, ano ba yari sa'yo? Bakit ikaw himatay?" ang nataning ni Chuniwoo sa kanyang isipan. "Hon, kailangan natin mag-usap. Si Janina, tulog na ba?" ang wari ni Qathy. "Oo hon, tulog na (chinese accent). Ano dapat atin usap?" ang sagot ni Chuniwoo sa asawa. "Sa palagay ko may problema si Lourdes. Sinabi niya sa akin na magpapaalam na daw siya sa atin at uuwi ng probinsya. Hindi ko alam kung bakit biglaan ang kanyang pag-alis pero ang alam ko baka may problema siya. Nararandaman ko." ang sabi nito sa asawang tulala habang pinapaypayan nito ang walang malay na si Lourdes. "Ano problema Lourdes? Pera? Iyak siya dahil wala pera siya?" ang tanging naitanong nito sa asawa. Pero sa mga sandaling iyon ay may sumagi sa kanyang isipan.

*****************

Disyembre ng nakaraang taon ng ang lahat ay abala sa paghahanda para sa Noche Buena. Dahil sa nakasanayan ng intsik ang tradisyon ng mga intsik, ay nasa isang pahingahan lamang ito at uminom ng serbesa. Mag-isa siya na umiinom habang malalim ang kanyang iniisip. Kumakanta ng kanyang paboritong chinese song na paulit ulit lamang. Nakasanayan na ni Chuniwoo ang mag-isa sa araw ng pasko. Pagkalipas ng ilang oras ay namumutla na si Chuniwoo sa kalasingan. Tumayo ito at kumakanta parin pero wala ka nang maiitindihan pa. Pababa na siya ng bigla siyang nahilo at nahulog sa hagdanan.

"Sino ka?" ang siyang tanging naitanong sa taong umalalay sa kanya. Tiningnan niya ito subalit malabo ang kanyang paningin sa mga panahon iyon. Inalalayan nito ng babae na hindi nakadamit ng puting bestida papunta sa loob ng kubo na pinagpapahingahan ni Chuniwoo. Dahil sa madumi ang itsura ni Chuniwoo nuong mga panahong iyon, nilinisan nito ng babae... pinunasan niya ang mukha nito, sa leeg... at nagdesisyong pati sa kanyang katawan. Unti unti niyang hinubad ang maitin na kamiseta ni Chuniwoo. "Uhhhmmm... ang sakit ng ulo ko." ang wika ni Chuniwoo. Sa mga oras na pinupunasan na ito ng babaeng hanggang sa mga panahon iyon ay hindi pa mamukhaan ni Chuniwoo, ay unti unting bumabalik at ulirat niya. Namulat si Chuniwoo ng kanyang nakita ang mukha ng babaeng nagpupunas sa kanya. "Ikaw?" ang tanging naitanong ni Chuniwoo sa kanya.

********

"Ano ka ba Hon, paano naman naging pera ang problema ni Lourdes." ang sagot ni Qathy. Tinapik ni Qathy ang balikat ng asawa na nakikita niyang wala sa sarili. "Ano?" ang tanong nito ulit kay Qathy. "Baka may malala na siyang sakit." ang sagot nang nag-aalalang asawa. "Ano sakit Lourdes?" ang tanong ulit na parang wala parin sa sariling si Chuniwoo. "Kanina kasi, at noong mga nakaraang araw nakikita ko siya na suka ng suka. Tapos ngayon hinimatay siya." ang sagot ng nag-aalalang si Qathy. Wala na naisagot sa Chuniwoo sa mga panahong iyon. Madami gumugulo sa isipan niya. Madaming mga katanungan ang nais niya mabigyan ng sagot. "Okay ka lang ba Hon?" ang tanong ni Qathy. "Oo naman. Okay lang ako." ang tanging naisagot nito.

Umalis si Chuniwoo sa kinaroroonan ni Qathy at Lourdes. Siya muna ang nakipag-usap sa mga bisita at pinaliwanag ang nangyari. Umuwi na ang mga bisita at naiwan ang mga maglilinis ng hardin at mga pinagkainan. Sa may malaking bola ng ilaw na dilaw, ay duon nakatayo si Chuniwoo at hawak hawak isang goblet ng red wine. Sa hindi kalayuan, ay nakatingin sa kanya si Qathy. Makikita mo sa mukha niya ang pangangamba at mga tanong na naghahanap ng kasagutan. Sa matagal na panahon, nang gabing iyon lang ulit nakita ni Qathy ang asawa na nananabako. Hindi maalis sa isipan niya kung ano ang mga pinapasan nitong problema.

Nakahiga na si Qathy sa malaking kama habang nagsisipilyo ang asawa sa bathroom. Pilit man itago ni Chuniwoo ang nararandaman, ay rinig sa kinaroroonan ni Qathy ang iyak ng asawa. Naghihilakbo ito sa kadahilanang hindi niya alam. Hindi kailan man nagtatago ng kahit anong sikreto ang asawa, pero sa panahong ito... iba. Iba ang sinasabi ng puso niya. Iba ang dinidikta ng isip niya. Hindi niya ito pinansin, nagkukunwaring tulog at walang napapansin sa nagbabagong asawa. Pero sa puso at isip, may isa na nagkakatugma, ang mahal niya ito, at ipaglalaban niya.

Sa labas ng pintuan ng mag-asawa ay may isang malaking maleta na nakatayo. Hawaak ito ng isang babaeng nais lumayo sa nuong una ay tinuring niya na Paraiso. Nagdadalawang isip na katukin ang pintuan. Ang puso ay kinakabahan. Dalawang segundo ng napagdesisyonan, subalit kinakabahan. Mga paay unti-unting lumayo, dahan dahan.

Malamig ang simoy ng hangin at bakas ang katahimikan at panlulumbay ng buong paligid. Si Qathy alas singko pa lang ng umaga ay gising na, pero ayaw pang bumangon ng katawan sa kama. Pinagmamasdang ang asawang nuong mga oras na iyon ay himbing na himbing sa pagkakatulog. Pinagmamasdan ang mga mata na kay ganda. Muling inalala ang mga sandaling ito'y una niyang nakita. Kung sana, may anak lang sila, marahil mas magiging masaya pa ang pamilya. Kung sana...

"Oh bakit wala pang handang ispisyal na ulam na kainakain ko araw araw?  Saan na ang paborito kong kare-kare?" ang unang naitanong ni Qathy sa may hapag kainan. Tahimik ang lahat. Nanduon ang mga hardinero at mga katulong, pero ni isa, walang nais magsalita."Ano na? Anong nangyayari dito?" ang takang tanong ni Qathy sa mga kasambahay. "Maam, si Lourdes po, umalis na." ang siyang,  isang linyang pangungusap na naisagot nga isa sa mga katulong. "Ano?!!!" ang pagulat na sagot ni Qathy. Mabibingi ka sa bawat sulok ng paligid. Lumaki ang mga mata ni Qathy sa gulat na hindi nagpaalam ng maayos si Lourdes. Hindi niya maisip isip kung ano man ang nangyayari sa mga panahong iyon. Subalit, saan niya hahanapin ang mga kasagutan? At dapat bang may mga paliwanag sa mga pangyayari?  "Hon, tapat ako sa'yo. Gusto ko katulong alis lahat sila muna." Isang boses na nangagaling sa ikasampung bahagdan ng muwebles na hagdanan... si Chuniwoo.

Ano ang ipagtatapat ni Chuniwoo sa asawa? Anong hiwaga ang nababalot sa pamilya...

Abangan...

                                                                              

Sa Hinaharap: Si Donya Baral

Mainit ang hapon sa Punta Fuego ng mga panahong iyon. Mainit din ang simoy ng hangin. Parang nagbabadya ng isang malungkot na pamamaalam. Mapapansin mo sa lugar ang katahimakan. Madaming tao ang nakapila sa labas ng mansyon, lahat nagluluksa. May mga usap usapan na maririning mo sa bawat kanto ng mansyon. "Saan kaya mapupunta ang kayaman ni Donya Baral? Sabi ipapamahagi daw niya ito sa mga mamamayan ng Punta Fuego, sa lahat ng nagsilbi sa kanya." ang sabi ng isang ale na nakasuot itim na mahabang damit. "Ang balita ko naman, may dadating daw na anak ni Donya Baral na matagal na nawalay sa kanya." yan naman ang kuro kuro ng lalaking may hawak pa ng mga bagong pitas na rosas. May kanya kanyang kuro kuro ang bawat isa, pero iisa lang ang intensyon at nais mangyari ng lahat. Ang mabahagian ng parte ng kayaman ng Donya.

***********

Si Maria Jamina Baral, isang babaeng bata pa lang ay lumaki sa karangyaan ng buhay. Ang kanilang pamilya ang siyang pinakamayaman sa bayan ng Batangas. Siya ang tagapagmana ng Punta Fuego, at ang nag-iisang anak ng pamilya Baral. Sa kanyang kabataan, umibig siya sa isang mangingisda lamang. Hindi tinanggap ng pamilya ang lalaki, pero huli na ang lahat dahil nilayo sa kanya ang kanyang sinisinta na nagdadalang tao na. Dahil nag-iisang anak, tinanggap ng mga magulang si Jamina hanggang sa nanganak. Sa pangatlong gabi ng pagkasilang ng bata, isang mapangahas na lalaki ang kumuha nito at inalayo sa ina. Walang malay ng limang araw si Jamina pagkatapos manganak, pinalabas ng mga magulang ni Jamina na namatay ang bata habang isinisilang ito ng inang mahina ang puso. Nawalan sa tamang pag-iisip si Jamina dahil sa kalungkutan. Labinwalong taon ang nagdaan at bumalik ang kanyang katinuan ng nakita ang mga magulang na nahuhulog sa bangin. Isang sulat na nahanap niya sa ilalim ng kama ng yumaong magulang na naglantad ng katotohanan. Na ang anak niya ay ninakaw ng isang lalaki sa isang gabi siya ay walang malay.

Pagkatapos ng labingwalaon na nawalay sa anak, ay pinahanap niya ito. Hindi alam kung saan magsisimula, pero pinatawag ang lahat pinakamagagaling na private investigators sa bansa upang mahagilap ang nawawalang anak. Dalawang taon ang lumipas sa paghahanap ay balitang magbabago sa kanyang buhay. Ang anak niya na nawalay sa kanya sanggol pa lang ay nakita na.

****************

"Donya, andito na po ang anak ninyo." ang bulong ng katulong ni Donya Baral sa kanya. Sa labas ng villa maririnig mo ang pagtataka ng mga tao sa kotse na dumating. Isang half Pinoy at half American ang nagmamaneho nito kasama ang babaeng mahaba ang buhok, mahinhin at may hawig ito sa nanamlay na Donya. "Si-si-no? A-an-dit-to na ang a-ana-k ko?" ang siyang naitanong ng Donya sa katulong. Maririnig mo ang boses na hinang hina… halos bulong lang ang magawa ng Donya. Hawak nito ang isang lampin na dahil sa kalumaan ay parang isang trapo na kung maituturing. Hawak hawak niya ito buong magdamag. "Opo Donya, andyan na siya. Kamukha mo siya nuong kabataan mo." ang masayang balita ng katulong sa amo. "Gu-gust-o ko na siya mama-kita…. ba-ba-go pa ma-mahu-li ang laa-hat." ang wika ng amo. Halos hindi na maimulat nito ang mga mata sa sobrang hina ng kanyang katawan.

"Iyan na ba ang sinasabi nilang nawawalang anak ni Donya Baral?" ang tanong mga taong nagtataka sa dumating na mga panauhin. "Oo nga, Diyos ko! Kamukhang kamukha ng Donya ang dalagitang iyan. Naalala ko nung kabataan niya na hawig na hawig sa kanya." ang sabi naman ng isang trabahador ng Punta Fuego na naninilbihan na sa Donya simula pagkabata niya.

Itutuloy…..

Paraiso: Mr. Tucson VS Mr. Min Si

Paraiso: May Magbabalik sa Hacienda

Ang Simula

Ang Simula

          “Maam Qathy, may bata po labas ng kubo natin… umiiyak! Nakabalot lang sa maliit na basket!” Nangyari iyon sa isang gabing umuulan sa isang maliit na hacienda sa Batangas, ang hacienda Min Si. Kalaliman ng gabi ng lumabas ang katiwala na si Mang Lourdes, upang ihiwalay ang mga mais at palay sa loob ng maliit na kubo. Dali dali itong tumakbo sa kwarto ng donya na si Qathy, na nanggaling sa isang mahirap na pamilya ngunit nakapangasawa ng isang hapon. Limang taon na silang kasal subalit wala paring anak sa panahong iyon. “Dalhin mo dito ang bata bilis!” ang sagot ng kagigising pa lang na donya.

          Inilapag sa malaking higaan ang bata, basang basa at isang mainipis na  tela lang ang nakabalot. Inihiwalay nila ang basket kung saan ito nakalagay. Napansin nila na may maliit na papel na nakasulat sa loob nito. “Maam,hindi kop o mabasa ng mabuti pero parang pangalan ng bata ata ang nakasulat nito…”Janina” ang sabi ng katiwala. “DIyos ko, sinong mga magulang ang makakagawa ng ganito sa kanilang anak lalo na’t sanggol pa lamang.” Ang wari ng donya. Umuulan parin ng malakas sa paligid at ang maririnig mo sa paligid na iyon ay ang buhos ng ulan lamang. “Janina… yan ang pangalan ng bata. At sa palagay ko ay siya ang regalo galling sa langit.” ang wari pa nito sabay niyakap ang sanggol na parang bata na galling sa kanyang sinapupunan.

          “Hindi ko anak bata yan! Hindi galling akin yan! Malas negosyo!  Yan ang sigaw ni Chuniwoo, ang asawang intsik ni Qathy. “Pero honey, wala pa tayong anak. Ito na nga lang ang kasagutan ng diyos sa mga panalangin natin.” Ang sagot ni Qathy. Umaga noon at katatapos pa lang malakas na ulan at kadadating pa lang ni Chuniwoo galling sa business trip sa China. “Kasalanan na ako sa pamilya ko dahil kasal ako ikaw Pilipina… tapos wala ako anak na akin… meron pa dagdag bata hindi atin kilala.” Ang tanging nasagot ng instik.

Mahal na mahal ni Chuniwoo si Qathy dahil sa isang rason, nakita nito ang kagandahan at tunay na pagmamahal sa kanya. Kay Qathy niya nakita ang tunay na kahulugan ng pag-ibig ng minsan nagpanggap ito na baliw at pulubi. Kinupkop ni Qathy at inalagaan hanggang sa umabot ang panahon na ito ay nagtapat ng katotohanan. Isang mayaman at kilala ang pamilya ni Chuniwoo sa China at sa panahon na hindi pa niya nakilala si Qathy, lahat ng mga naging kasintahan nito ang habol lamang ay pera.

Pinakilala niya ito sa kanyang mga magulang subalit ito ay hindi tinanggap. Bumalik sa Pilipinas ng sawi ang dalawa na nuon ay magkasintahan pa lamang. Dahil sa nag-iisang anak si Chuniwoo, hindi ito natiis ng kanyang ina at pinamana lahat ng ari-arian sa kanya bago pa man ito namatay dahil sa isang aksidenteng natamo sa eroplano.

Nagpakasal pagkatapos ng dalawang taon. Subalit hindi naging madali ang buha mag-asawa ng dalawa. Lumipas ang mga taon naging malungkot ang kanilang pagsasama sa kadahilanang, wala pa silang nagiging bunga ng kanilang tunay na pagmamahalan.

          “Alam ko iyon hon, alam na alam ko. Marahil kung hindi dahil muqin mo, mas mahirap pa dito pinagdadaan natin, pero alam na alam mo naman mahal na anak ang wala tayo. Yun ang nagkukulang sa pagmamahalan natin, dahil hindi kita mabigyan.” Ang sagot ni Qathy sa asawa na naguguluhan narin. “Ok ok.. ampon atin bata pero hindi akin apliyedo. Ayaw ko sa bata yan, pero payag ako na dito tira at tayo palaki habang wala tayo anak pa. Pero tayo meron anak na… alis na bata dito.” Ang sang-ayon ng intsik. Sa mga oras na iyon, halong tuwa at lungkot ang nararandaman ni Qathy para sa bata. Sa isip niya, paano kung magkakaanak na sila ni Chuniwoo, paano kung mapahal na siya kay Janina at hindi na niya kaya itong ilayo pa. “Oh cge mahal, naiitindihan ko. Sang-ayon ako sa gusto mo.” Ang malungkot na tugon nito sa mahal na asawa.

          Lumipas ang 2 buwan at lumalaki na si Janina. Pinabinyagan nila ito sa isang katolikong simbahan at binigyan ng apelyidong Dela Rosa na siya namang apeliydo ni Qathy ng pagkadalaga. Habang tumatagal ay nagiging masaya na ang hacienda Min Si. Naging masagana ang negosyo nila sa palayan at mga prutas. Nagkaroon pa sila ng farm ng mga bulaklak at napalawak pa na ang dati ay maliit lamang na hacienda. Hindi din naglaon at gumaan ang loob ni Chuniwoo kay Janina.

          Tatlong taon ang dumaan na masaya nilang pinagdidiriwang ang kaarawan ng kanilang munting anghel. Naging masagana pa lalo ang kanilang kabuhayan at minsan nalang lumalabas ng bansa si Chuniwoo. Nagkaroon pa ng pagkakataon na nagbabakasyon silang pamilya limang beses sa isang taon.

          “Maam, titigil na po ako sa paninilbihan sa inyo ni sir. Panahon na po ata na magpahinga ako at umuwi sa mga pamilya ko.” Ang biglang sabi ni Lourdes habang nasa pagtitipon para sa ikatlong kaarawan ni Janina. “Lourdes, umamin ka sa akin… may sakit ka ba?” ang siyang tanong ng donya sa katulong. “Maam, paano niyo naman po nasabi iyon?” ang tanong ni Lourdes sa amo na takang taka sa sinabi ni Lourdes. Sa mga oras na iyon, damang dama ang katahamikan sa paligid sa gitna ng pagsasaya ng mga bisita sa kaarawan ni Janina. “Wala naman Lourdes, napansin ko lang na nung mga nakaraang araw ay napapalas pagsusuka mo.” Ang siyang tugon nito. “Ah ganun po ba maam?” biglang natigilan si Lourdes sa pagsasalita, dahil hindi nito inaakala na napansin ito ng amo niya wala na ibang ginawa kung hindi ang makipaglaro sa anak. “Ah ganun po ba maam?~~~Hindi naman po. Napapadalas lang po talaga ang pagsakit ng pakirandam ko. Kaya naisipan ko narin ang magpahinga.” Ang mabilis nitong sagot. “Ah ganun ba? Oh cge, kakausapin ko sir mo para mapaghandaan naming pag-alis mo at makahanap kami ng kapalit mo. Pero alam mo naman na hindi ka na iba sa akin ‘dba? Kaya kung may maitutulong ako, eh huwag ka na mahiya pa na humingi ng tulong.” Ang sabi ni Qathy. “Ay hindi po maam. Ito naman si maam, alam ko po yun. At kung pwede po ba na atin atin nalang ito at huwag na natin ipaalam kay sir?” ang tanong ni Lourdes na nuong una ay pabiro pang sumagot. “At bakit naman? Ang nagtatakang tanong ni Qathy. “Eh kasi po, nahihiya ako kay sir. Ang bait bait po kasi ninyo sa akin at hindi naman po makatwiran ang pag-alis ko ng biglaan, kaya kung pupwede po sana, ipalabas nalang natin na may emergency ako sa probinsya.” Ang medaling sagot nito sa amo. “Okay sige Lourdes, sigurado ka ba?” “Opo maam.” Ang sagot nito sa among mas lalo pang nagtaka. Niyakap ni Lourdes ang amo ng mahigpit na siya naman pinagtaka ni Qathy. Hindi batid sa kaalaman ni Qathy na habang ito ay mahigpit na nakaakap sa kanya, ay my luhang tumulo sa mga mata ni Lourdes, na parang nagpapahiwatig ng isang matinding kalungkutan.

          Sa hindi kalayuan ay nakatayo si Chuniwoo na nakatingin sa dalawa. Makikita mo sa kanyang mukha ang pag-aalala at kalungkutan. Hindi maipawatig ng intsik ang kanyang nararandaman subalit may halong kaba ito sa nakita. “Daddy, gusto ko po ng ice cream.” Ang tawag ni Janina sa nakilalang ama sabay paghawak nito sa puting pulo ni Chuniwoo. “Of course anak. Sama ka akin punta sa mahabang table, tanong tayo sa mama kung meron pa ice cream para sa akin mahal na Janina.” Ang siyang sagot nito habang nakatingin parin sa dalawang babae. Nagtungo ang mag-ama sa mamang nagseserve ng ice cream.

          Habang kinakalong ng ama ang anak na naka-rosas damit at may bulaklak na palamuti sa ulo ay nilapitan ito ng isang lalakeng naka tuxedo na hawak hawak naman ang isang batang babae na naka kulay rosas din ang damit. “Mr. Min Si, kamusta na? Iba na talaga ang buhay mo ngayon. Dati rati eh nakita kitang namamalimos lang sa daan. Iba na talaga ang nagagawa ng sikap at tiyaga.” Ang sabi bati nit okay Chuniwoo. “Mr. Jeremiah Tucson, ikaw pala ‘yan. Hindi na kita napansin dahil sa dami ng tao.” Ang siyang sagot nito sa kausap. “Hello Janina…Happy birthday!” ang bati nito sa bata sabay pisil sa pisngi nito. “Hello po councilor.” Ang bati ni Janina kay councilor Tucson. “Janina, ito pala ang bunso kong anak na si Unica, at Unica, ito naman si Janina, siya ang nag-imbenta sa atin dito kasi birthday niya.” Ang pagpapakilala sa dalawang bata. “Duh, daddy, she did not invite us. It’s her parents. She can’t even afford this party. Remember, she is like ampon lang hindi ba?” ang siya naman nitong pambabastos kay Janina. “Unica, watch your mouth anak. Your attitude is very unacceptable!” ang pagsaway nito sa malditang anak. “No Mr. Tucson, that’s fine. She is just a kid.” Ang sagot ni Chuniwoo kay Jeremiah. “Say sorry to Janina, Unica.” Ang bilis na utos nito sa anak. “Alright, I’m sorry Janina.” ang sabi ni Unica sabay pag-ikot ng mga mata nito. “Pasensya ka na Mr. Min Si, hindi ko inaasahan na ganyan ang sasabihin ng anak ko.” Ang paghingi ng paumanhin ni Jeremiah. “That’s fine… bata lang si Unica, hindi niya alam naririnig niya sa paligid niya.” Ang sagot ni Chuniwoo kay Jeremiah, sabay kalong kay Janina at naglakad papunta sa mamang sorbetero. Sa mga panahong iyon, alam na alam ni Jeremiah na may pinangagalingan ang sinabi ni Chuniwoo sa kanya. “Daddy, ano po yung ampon?” ang inosenteng tanong ni Janina sa ama. “Nothing anak. Hindi dapat atin pag-usapan bagay ganyan..” ang sagot ni Chuniwoo sa kanya.

          Kinagabihan, habang ang mga tao ay nagdadagsaan na, mula sa pinaka mababang uri ng mangagawa hanggang sa mga pulitiko na kaibigan ng pamilya, nakaupo lang sa isang tabi si Chuniwoo, nag-iisip. Sa mga oras na iyon, dalawa lang ang kanyang iniisip, unang sumagi sa isip niya ang pag-uusap ng asawa at ni Lourdes na kung saan hindi niya maintindihan kung bakit may mga luha sa mga mata nito. Halong pangagamba ang nadarama nito at pagtataka. Sa unang pagkakataon, naipagtanggol niya ang anak na si Janina sa kapahamakan. Hindi niya alam na nahuhulog na ang loob niya sa bata. Mahal na niya ito at tinuturing na niya na tunay na anak. “Lourdes! Ano nangyari sa’yo?!!” ang sigaw na pumutol sa malalim niyang pag-iisip na nangagaling sa kusina. Nagtakbuhan ang mga tao at dali dali naman siya tumakbo patungo sa kinaroroonan ng sigaw na galing sa kanyang asawa. “Lourdes… Diyos ko… ano ba nangyari sa’yo!?? Tulungan niyo po kami.”

Paraiso Official Trailer

Sa Lunes... Magsisimula na!

Ang kwentong ito ay likhang isip laman ng may akda. Ang mga imahinasyon ay nagawa gawa ng boredom sa buhay. Lahat ng characters ay kathang isip lamang, ginamit ang mga larawan na nakita sa folder ng may akda.

Sa Lunes, April 5, 2010, magsisimula ang pinakaabangan na teleserye sa email ang Paraiso. May iba ibang character ang kasali sa kwentong ito. Iba ibang personalidad ng tao ang makikilala mo.  Si Janina na isang hamak na babaeng simula's sapul ay api na. Si Maldie na naging matalik na kaibigan ni Janina. Si Katie ang kinikilalang matalik na kaibigan ni Janina sa paglaki niya. Si Antonio na half Pinoy half American na umuwi galing USA sa Punta Fuego, Batangas, siya ang magiging kasintahan ni Janina. Si Unica, isang maldita at brat na anak ng Mayor ng Batangas. Nakilala si Antonio at nais nitong agawin mula kay Janina.

Abangan ang pinanabikang.... PARAISO.

Pagpapakilala

Ang kwentong ito kay tungkol sa isang babae na simulat supol ay sadyang inaapi na. Si Janina (Jane Baral) ay iniwan ng kanyang tunay na mga magulang sa isang mapaapihing pamilya. Lumaki kasama ang matalik na kaibigan na si Maldie (Carole Ciupan) na nagkahiwalay ng 8 taon.

Si Janina ng lumalaki ay unti unting nagkakakulay ang buhay. Nakilala si Antonio (Channing Tatum) half Pinoy and half American na ngmigrate sa Pilipinas sa edad na 18. Siya ang magbibigay kulay ng buhay ni Janina.

Makikilala mo rin si Unica (Maybelline Padilla) na isang brat. Siya ang magpapaiyak sa araw ni Janina. Siya ang aagaw kay Antonio sa piling ni Janina. Subalit magtatagumpay kaya siya na babalik na si Maldie?

Si Katie ang isang mababaeng mahigawa. Nababalot ang katauhan ni Katie sa kwentong ito ng sekreto. Siya ang magiging kaibigan at kakampi ni Janina subalit hanggang kailan?

Si Armando (nakatago ang tunay na katauhan) ang boyfriend ni Maldie ay babalik galing Manila. Isang construction worker na iibig kay Maldie ng lubusan. Inalukan niya ito ng kasal subalit magkakatuluyan kaya sila?

Abangan ang bawat eksena at kwento sa Paraiso.

Paraiso Special Trailers